Dag 112 - 129

Dag 112/ 115 (week 16)

Donderdag

Ten eerste, sorry dat ik zo lang niks heb geschreven en mijn blog nu zo lang wordt. Mijn computer is helaas overleden voor ik tijd had om mijn blog tussendoor bij te werken, en dus is hij nu weer in Nederland. Enfin, op donderdag 2.5 week geleden alweer ging ik naar Santa Cruz om voor het eerst sinds 4 maanden weer mijn famillie te zien. Erg leuk, vond mijn famillie hier blijkbaar ook want er stonden om 2 uur 3 taxis klaar om mij naar het vliegveld te brengen. Eenmaal op het vliegveld aangekomen moest ik naar gate R18, wat nergens te vinden was. Het leek wel op Harry Potter. Na vliegveldmederwerkes om hulp gevraagd te hebben bleek ik in de zaal met de N gates wel op de goede plek te zijn. Dit was alleen niet waar en gelukkig kwam ik er op tijd achter dat ik naar een andere zaal moest. Toch werd alsnog 5 minuten voor boarding de gate veranderd en moest ik weer terug naar de eerste zaal.

In Santa Cruz ging ik met een Boliviaanse neef die ik heb de stad in. Het schijnt vrij gevaarlijk te zijn in Santa Cruz. We gingen dus met de taxi naar de stad, maar omdat het een open kerk avond was stond alles vast en het plein was ook erg vol. De stad zelf is vrij lelijk omdat het slecht onderhouden is maar het pleintje is wel leuk. Ook heb ik het huis van zijn ouders een BBQ gedaan waar ik koeienhart heb geproeft, anticucho. Dat smaakte eigenlijk niet eens heel raar.

Vrijdag

Vandaag was de grote dag waarop ik iedereen weer zag. Ze kwamen al vroeg naar het hotel en het was heel leuk. We hebben wat gegeten en daarna zijn papa en ik naar de stad gegaan, de rest was vrij moe van de vlucht. In de middag zijn we dus maar ontspannen naar Parque Guembe geweest. Dit is een park met een aantal zwembaden, dieren en veel groen. Santa Cruz is een warmer deel in Bolivia dus dit was fijn. Zo hebben we veel vogels en vlinders gezien. Er was van alles, mochten jullie willen weten wat dan is hier de link http://www.biocentroguembe.com/ . Anders wordt t blog erg lang en ik heb helaas de fotos nog niet. Er komt vast over 7 maanden een fotoboek uit die ik dan kan laten zien.

Enfin, we gingen weer met de taxi terug en daar lag een wit zakje met poeder op dashboard, wat zal dat nou zijn. Papa en mama dachten dat de taxi chauffeur de cocaine aan ons wilde verkopen maar later hoorde ik dat ze soms ook een soort wit poeder bij de coca blaadjes gooien waar ze toch al de hele dag op kouwen voor wat extra smaak. Hier werd ons sowieso regelmatig cocaine aangeboden, ongetwijfeld omdat we touristen zijn want het gebeurt niet vaak met de locals.

Savonds gingen we naar een wat luxer winkelcentrum om wat te eten. Ik kreeg strenge instructies door van mijn famillie hier dat we alleen maar radiotaxis mochten nemen, dus niet degene die zelf een bordje met “ taxi”  voor hun raam hadden gezet. Na een kwartier zoeken vonden we eindelijk zo een taxi. De rest van de vakantie hebben papa, mama, Siem en Wiebe dat advies wel aan hun laars gelakt. Ze zijn niet overvallen.

Zaterdag

Op zaterdag gingen we naar het park Amboro in t regenwoud. Na 3 uurtjes gereden te hebben kwamen we aan bij een plek waar we ook nog eens een uur offroad moesten rijden en nog een uur moesten wandelen. Het was compleet afgesloten van de bewoonde wereld en we hadden ook geen bereik. Overal om ons heen waren bergen en bomen en wij zaten in een grasveldje in t midden waar een blok was met wat huisjes, ik denk dat er in totaal iets van 10 kamers waren. Het eten werd daar ook door t gezin gemaakt en het was bovendien erg lekker.

In de middag zijn we gaan wandelen in de bossen. We hadden onze eigen gids mee en iemand van de famillie van de lodge die de paden wat beter kende. Het was erg leuk, de wandeling was niet helemaal afgetrapt en we hebben heel veel bijzondere planten en bomen gezien. Ook hebben we aapjes van heel dichtbij gezien, wat wel echt het hoogtepunt was. Ik zal wel wat fotos online zetten!

Zondag

Vandaag was een hele belangrijke dag, namelijk mijn verjaardag. Nadat papa en mama voor mij hebben gezongen (Wiebe en Siem vonden het te genant) gingen we weer aan de wandel. Het had veel geregend en de paden waren erg glibberig. Onze wandelgids was de opa zonder tanden. Die hakte al vrij snel een tak af die mijn moeder kon gebruiken als wandelstok. Desalniettemin ging ze onderuit met haar witte blouse in de modder. Het was wel weer echt een hele mooie wandeling.

Smiddags waren papa en ik nog niet uitgewandeld dus gingen we nog naar een tour met meerdere watervallen. We hadden wel weinig tijd en de tandloze gids ging weer mee, hij was erg oud maar heel snel en het verbaast me echt dat ik zelf toen niet onderuit was gegaan. Het was wel echt heel mooi weer. Maar helaas moest ik weer naar La Paz en gingen we weer terug naar t vliegveld. Ik had mijn vlucht bijna gemist omdat we een uur moesten wachten voor een tolpoortje, er was er namelijk maar 1 en dat gaat niet snel. Op het vliegveld moest ik nog inchecken, en volgens een vrouw kon dat niet online en moest ik echt wachten in de veelste lange rij. Ondertussen weet ik wel hoe goed mensen hier vaak geinformeerd zijn en dus checkte ik t na want anders zou ik mijn vlucht missen, en ja hoor mijn ticket kon ook vanaf mijn telefoon gescand worden.

In La Paz werd ik heel lief door Daniel met een bos bloemen opgehaald en savonds ging ik naar zijn famillie die taart hadden gehaald en gingen zingen. Dat was erg lief.

Dag 116/ 122 (week 17)

Maandag – woensdag

Ik moest helaas weer gewoon naar school doordeweeks omdat je hier maar 3 lessen per maand mag missen. Iedereen was heerlijk aan het genieten van Bolivia terwijl ik toetsen aan t maken was. Ook was mijn computer nog eens kapot gegaan. Maar gelukkig was t wel gezellig.

Donderdag

Op donderdagmiddag was ik met de twee Alejandros in t huis van Alejandro, die nog klein mijn verjaardag wilde vieren. Helaas kwam ik er toen wel achter dat ik ineens niet in kon checken, ik was al helemaal bang maar ik kon wel nog gewoon mee gaan in t vliegtuig. Ontdanks dat die klein was waren er wel nog wat stoelen over. Er waren wel heel erg veel chinezen, en toen ik naast een chinees in de wachtruimte wilde zitten begon ze met dr handen te wapperen en riep ze “go there”. In t vliegtuig zat ik wel naast een boliviaan die veelste prominent selfies begon te maken waar ik ook volledig op verscheen. Maar uiteindelijk kwam ik toch nog aan in Uyuni waar mama mijn op aan het wachten was in haar lama kleding (inclusief een gebreidde lamajasje voor de waterfles)  terwijl ze vertelde hoeveel cocabladeren er in een cocathee moesten.

Vrijdag

Wat bijzonder is aan Uyuni is dat het de grootste zoutvlakte van de wereld heeft, het is 1/3e van Nederland en volledig wit en het heet El Salar de Uyuni. Wij zaten in de jeep met een Boliviaanse chauffeur die geen engels kon dus waar ik de tolk voor kon zijn, en een duits meisje. We vertrokken op avontuur en de eerste halte was een treinbegraafplaats, dus wat verroeste treinen in een woestijn. Daarna hadden we een zoutwerkplaatsstop, vlaggenstop, cactusstop wat een eiland in de salar is met wat cactussen en waterspiegelstop. Die waterspiegelstop is een gebied dat nog steeds meer is en waarbij de auto dus door water moet rijden. Als het windstil is zie je ook dat de lucht heel mooi weerspiegeld wordt. Helaas was er hele harde wind en in dat gebied zijn er een paar diepe gaten en er zaten ook 2 autos vast sinds de ochtend dus die mensen hebben flink pech. Daarna sliepen we in een bunker dat een hotel van zout voor moest stellen en er was ook geen internet en geen plek om je telefoon op te laden. Wel heb ik met het duitse meisje heel mooi sterren kunnen kijken.

Zaterdag

Deze zaterdagochtend was voor veel gasten een zwarte ochtend omdat we de avond ervoor in dat hotel hadden gegeten en heel veel mensen een voedselvergifteging hadden. Het waren gedeelde toiletten en het was echt heel vies allemaal, echt oorlog. Gelukkig kwam ik er wel goed van af. Op zaterdag hebben we weer vanalles moois gezien zoals een berg met kleuren, meer trainrailsen om leuke speelse fotos mee te maken, meren met kleuren, konijnen, herten, lamas, alpacas en vossen. Mijn ouders waren echt heel langzaam wel weer, er zijn fotos van elke cactus en lama gemaakt.

Deze overnachting was wel echt het ergste van allemaal. Het in een dorp met iets van 40 inwoners en er was maar 2 uur per dag stroom. Alle telefoons stonden ook al ruim op tijd klaar in de stekkerblokken voor de generator aan ging en ook moesten er in die 2 uur tanden gepoetst worden want het was het enige moment met licht. Wel hadden we een vuur kacheltje met nog 12 andere mensen dat een soort van werkte. Ook deelde we de kamer met iedereen van onze jeep.

Zondag

Alsof dit allemaal niet primitief genoeg was had papa ook nog eens de wekker verkeerd gezet waardoor we om 3:30 wakker werden ipv om 4:30. Doen we ons klaarmaakte om te vertrekken hadden we gelukkig een waxinelichtje op de wc zodat we daar nog wel naar toe konden. Het was trouwens echt heel koud, er was geen vuur in de kamer dus volgens mij hebben we onder het vriespunt geslapen. Wel konden we de zon zien opkomen en zijn we naar geisers geweest, een waterbron en hebben we nog veel stenen en dieren en bergen gezien. Die geisers hebben een soort gas dat heel gevaarlijk voor mensen is maar toch waren er een paar dappere toeristen die t verstandig vonden om er doorheen te gaan hopsen. Ik ging vervolgens met het duitse meisje in een warmwaterbron. Jammer genoeg heb ik onze enige handdoek in het water laten vallen dus was er niks meer om mee af te drogen. Daarna hebben we de handdoek wel als fooi gegeven aan de chauffeur dus die is er vast en zeker dolblij mee.

Savonds gingen we weer in de nachtbus naar La Paz. Dit was een prima bus met ruime stoelen en een dekentje.

Dag 123/ 129 (week 18)

Maandag

Op maandag kwamen we al om 6 uur aan in La Paz. Lief dat Daniel is kwam hij ons ophalen in het centrum. Samen gingen we naar t hotel, een 5 sterrenhotel om het survivallen van de afgelopen dagen te compenseren. Siem ging met mij mee naar school omdat hij nog een tentamen moest maken. Smiddags moest ik ook een tentamen van nederland maken maar savonds gingen we lekker uit eten bij een Japanees. Daarna heb ik heerlijk met Wiebe in bed geslapen.

Dinsdag

Op dinsdag vond ik dat ik school wel een dagje mocht missen en zo heb ik heerlijk kunnen ontbijten. We zijn met de telefericos (kabelbanen) naar de stad gegaan, waar het heel hard regende. Gelukkig hebben we vooral veel tijd in winkeltjes doorgebracht. Terwijl mama, Siem en ik baby alpaca truien aan t passen waren stonden papa en Wiebe het straat te observeren. Er was namelijk een putdeksel losgereden en door de hoeveelheid regenwater was er nu een soort mini overstroming ontstaan. Er zaten meerdere keren autos vast die dan weer door andere mensen losgetrokken moesten worden.

De middag was ook erg belangrijk want Ajax speelde (en won). We gingen met de minibus naar mijn lievelingsplek voor het voetbal. Om de traditie voort te zetten kwam Alejandro weer langs om de wedstrijd mee te kijken. Daarna gingen we naar een pizzaria  met mijn boliviaanse gezin en Daniels gezin.

Woensdag

Op woensdag was de dag van de arbeid en niemand werkte. Daarom gingen papa, mama, Wiebe en ik naar de dierentuin en daarna minigolfen. Ik zou graag willen vermelden dat ik gewonnen had maar dat zou niet waar zijn geweest. Smiddags hadden we met al mijn Boliviaanse famillie, dus ook de opa en oma, een BBQ in Daniels BBQ huisje. Het eten was erg lekker maar hier is iedereen voor Barcelona en het internet deed het niet dus de tv ook niet. Gelukkig weet ik nu na mijn stage iets van internet en nadat ik in de rust ging kijken of ik er iets aan kon doen deed het internet het wel weer. Wat ben ik toch een heldin.

Donderdag

Op donderdag was het helaas alweer de laatste dag. Omdat ik al zoveel dagen les had gemist moest ik wel naar school gaan om een examen te maken. Het ging heel slecht maar helaas. Smiddags gingen we nog een keer lekker uiteten en daarna gingen mama en ik shoppen met papas geld. We sloten de dag af met een high tea in mijn huis. Mijn boliviaanse moeder wilde eigenlijk allemaal traditionele gerechten bereiden, wat bestaat uit organen zoals koeienhart. Dit wilde mijn ouders helaas niet en zo werden het normale gerechten.

Vrijdag en weekend

Nu iedereen weer weg was kon ik weer gewoon naar school om mijn examen af te maken en een presentatie de geven. Verder heel weinig gedaan, zaterdag had ik een feestje en we hebben de vakantie gepland. Ivana at savonds mee wat erg gezellig was. Het feestje was wel in een slechte buurt. Zo was er een jongen die zei “kijk uit er is ergens een rond met rabia”  en vervolgens ging die op de stoeprand zitten en ons nastaren. Wat ook maf was was dat er een cholita ons in t donker aan zat te staren. Mijn zondag was weer rustiger met een berg huiswerk en een lunch in een chinees restaurant.

Sorry nogmaals voor het lange verhaal. Ik ga morgen wel de fotos updaten.