Dag 22-25

Dag 22

Vandaag gingen we naar het een stuk land van de vader van Pilar. Dit is naast een meer en hij is nu bezig om hier 5 huizen te gaan bouwen. Echter staat er nog maar 1 huis, dat tot nu toe nog niet meer is dan wat houten planken en een openhaard. Helaas regende het erg hard. Blijkbaar was Cochabamba hier niet op voorbereid. We kwamen aan bij het meer met 2 auto’s, en een van die auto’s kwam al meteen vast te zitten. We probeerde alles om de auto los te krijgen, ook door hem met de andere auto weg te trekken, maar het hielp allemaal niet zo.

Ondertussen zagen we in de verte dat de berg was ingestort. Aan beide richtingen stonden enorme files. Het zat allemaal niet mee en dus besloten ze een vuurtje te maken in de openhaard. Ook dit ging mis. De broer van Pilar was iets te enthousiast met het benzine en daardoor vloog zijn schoen in de fik. Gelukkig bleef het huis wel heel.

Alles kwam verder allemaal goed. De auto werd eindelijk bevrijd, het verkeer begonnen te rijden en we konden weer naar huis. Onderweg kon je wel zien dat er veel stukken berg waren ingestort. Al was het grootste stuk bij het deel dat we konden zien vanuit het strandhuisje. Dit deel was ingestort vlak na een behekst kasteel. Toeval? Ik denk het niet. En er was 1 dode gevallen las ik de dag erna in de krant (jaja ik lees de krant). 

In de middag waren we wel toe aan een siësta. S ’avonds ging mijn Boliviaanse familie naar een vleesmarkt, ze vonden het alleen niet zo geschikt dat ik mee zou gaan. Maar ik had wel zin om iets leuks te doen dus ben ik met het dienstmeisje een stukje gaan wandelen. Helaas bleek het tijdens het wandelen wel dat ze er zich niet prettig bij voelt om s’ avonds over straat te gaan. Er zijn hier namelijk zo veel arme mensen dat ze zelfs doden voor een telefoon.

Dag 23 en 24

De dag begon weer met een nieuwsbericht dat er 25 doden waren gevallen omdat er 2 bussen op elkaar waren gebotst. Ondanks het erg treurig is verbaast het mij niet veel. Verder gingen wij even vlees halen in een restaurant, waarbij de opa mij een presentatie van zo een 10 minuten lang gaf over dat het echt onhandig is dat ik geen vlees eet en al het eten in Bolivia met vlees is.

Na de lunch gingen we weer naar huis. Na weer een lange dag reizen met interessante verkeerssituaties kwamen we aan in La Paz. Toen ik de stad binnen reed zag ik meteen links en rechts dat het vuilnis vrolijk werd verbrand op straat. We zijn thuis.

Gelukkig hoefde we de dag erna niet zo veel te doen. Het was de verjaardag van de moeder van Pilar, dus alleen maar eten. Echt top.

Dag 25

Vandaag moest ik weer gewoon naar school. Dit keer naar een andere campus in het centrum van La Paz. Mijn oorspronkelijke campus is in de bergen. Bovenin de berg is de opslagplaats van het afval. Deze berg van afval is alleen ingestort waardoor het gevaarlijk is om bij de campus te komen. Gelukkig was de les ruim voor tijd afgelopen waardoor ik nog even wat ergens kon eten met een vriendin. Hierna heb ik de schoolbus gemist, dus was het mijn eerste ervaring met de minibussen. Dit waren de bussen voor zo een 14 personen zonder bushalte, maar alles is goed gegaan en ik heb mijn huis gevonden.

Wat alleen jammer was is dat er niemand thuis aanwezig was. Ik had het appje van de moeder verkeerd begrepen en blijkbaar komen ze pas 2 uur later thuis. Gelukkig is er achter het huis een parkje waar ik op mijn computer dit blog (en de foto's) up to date kan maken. Volgens de moeder is dit wel gevaarlijk maar helaas. Er is niks gebeurd.