Dag 144 - 158

Dag 144/ 151 (week 20)

In het centrum van La Paz staat de Casa del Pueblo. Dit gebouw heeft de president, Morales, neergezet als presidentsgebouw. Het gebouw is heel hoog en vrij modern, het ziet er dus eigenlijk heel maf uit in de stad. Veel mensen klagen er ook over omdat er zo een hoog gebouw in het oude centrum is gezet. Mensen zeggen dat er zwembaden en er een sportschool in zit, ik was dus erg benieuwd en wilde graag binnen een kijkje nemen. De vader van Alejandro werkt in het gebouw met de president, en hij kon dus een rondleiding voor ons regelen. Erg leuk en bijzonder.

We kregen een privetour. Op 2 verdiepingen waren er heel veel soorten kunst van Boliviaanse artiesten. En het was echt mooie kunst vaak dat het in een museum ook goed zou doen. Het leek op een minimuseum, maar dan als verschil dat wij de enige waren die ernaar keken. Ook zijn we naar de zaal geweest waar de president toespraken geeft. Ik zal wel foto’s uploaden. Helaas konden we niet verder naar boven gaan omdat Morales elk moment aan kon kopen met zijn helikopter. Daarom gingen we maar naar een feest van de universiteit.

Op zaterdag had ik als verassing geregeld voor Daniel dat we met de fiets van de gevaarlijkste weg van de wereld zouden fietsen. Helaas heeft Daniel niet zo heel veel fietservaring en daarom leek het ons niet zo veilig. In plaats daarvan had zijn moeder een hotelletje geregeld bij een paar rotsen waar je doorheen kan wandelen. Dit hebben wij dus gedaan. Het was wel even schrikken met mijn conditie, en al helemaal omdat we volgende week de pequeno alpamayo gaan beklimmen. Maar het komt vast en zeker helemaal goed.

Dag 152/ 158 (week 21)

Bij deze week ging alweer mijn laatste maand hierin. Ik heb een nieuw rooster gekregen waardoor ik van 8 tot 4 uur les heb, nogal veel. Daardoor zit ik op het moment in een grot vooral te proberen nog wat laatste punten binnen te halen.

Het weekend was wel echt super! We gingen namelijk een berg beklimmen, en het was echt heel zwaar. We vertrokken al vroeg op zaterdag met de auto naar een streek waar heel veel hoge bergen zijn. Op zaterdag zelf hoefde we mar 1.5 uur te wandelen naar het kamp. Gelukkig droegen de ezels onze spullen. We gingen met de collega’s van Daniel en we sliepen met z’n allen in een huisje. De wc mocht dan wel gewoon een gat in de grond zijn en er was geen stopcontact, wel hadden we warm eten en warm water en 24/7 licht wat al een grotere luxe is dan dat ik hier af en toe gewend ben. We moesten al om 6 uur gaan slapen om de wandelen om om 1 uur weer op te staan.

En het was heel koud, echt heel koud toen we wakker werden. Bij het huren van de spullen hadden ze mijn slaapzak niet meegegeven dus Daniel had zich opgeofferd om onder hele vieze ezeldekens te gaan slapen die wat gidsen hadden gegeven. Ook was mijn broek op mysterieuze wijze verdwenen, maar gelukkig konden we die nog ergens huren. Om 2 uur begonnen we met wandelen met onze koplampen. En het was zo mooi onder de sterren! Met een muziekje erbij, helemaal top. Gelukkig had ik 4 broeken en 5 jassen aan dus het was ook niet koud, ondanks dat het -14 graden was. Na een uur wandelen kwamen we bij een gletsjer aan waarbij we moesten wandelen met punten onder onze schoenen. Zo moesten we een aantal uur klimmen totdat we rond 8 uur bij de top kwamen. Het was wel lastig af en toe, en omdat we alleen maar aan elkaar vast zaten had ik ook niet t idee dat t echt veilig was. Er was ook op het nieuws 3 dagen later dat er op onze dag of de dag erna iemand van deze berg was gevallen en daarbij om het leven is gekomen. De gids ligt in het ziekenhuis.

Tussendoor moesten we bijvoorbeeld bij stenen naar beneden klimmen, en als je een verkeerde steen had kon je zo naar beneden vallen. En het was echt diep af en toe. Maar alles ging goed en na uitgeput kwamen we aan. Maar het was het zeker waard!!! We zaten boven de wolken en de zon was net opgekomen. En het was niet eens zo koud. Daarna moesten we weer het hele stuk terug en om 12 uur kwamen we weer aan bij het kamp. Na wat eten en rusten hoefden we nog maar 2 uur naar de auto te lopen en konden we weer naar huis.