Dag 166 - 179

Dag 166/ 172 (week 23)

Over 3 weken op 2 juli kom ik weer naar huis. Ik verwacht dan natuurlijk wel opgehaald te worden van het vliegveld met een “Welkom Terug Fenna” spandoek. De week begon zwaar nadat een jongen uit de klas een toespraak hield over dat alle europezen net als robots zijn, heel koud en ze raken nooit iemand aan. Ik probeerde in mijn beste Spaans uit te leggen dat dat niet helemaal klopt en we ook wel eens grapjes enzo vertellen, hopelijk kwam de boodschap door.

Op vrijdag had ik al mijn afscheidsetentje, omdat ik de week erna op vakantie ga. Ik wist niet precies wat ik wilde maken, ik had namelijk maar 2 uur tijd om alles voor te bereiden. Ady nam een brownie mee, Daniel lasagne en ik besloot dus maar om samen met Alejandro sangria te maken, knoflookbrood en pannenkoeken. De combinatie was een beetje gek maar iedereen vond het wel lekker dus dat was mooi. Al waren Daniel en ik wel tot 2 uur aan het afwassen.

In het weekend gingen we naar de Yungas, dit is een plek zo een 2 uur van La Paz vandaan wat iets lager in de bergen ligt en daarom erg groen is. De opa van Daniel heeft daar een huisje, maar om er te komen moet je eerst over de deathroad gaan. Dit hebben wij overleefd. Esther en haar vriend Jens waren ook mee, Esther is een collega van mijn van de Albert Heijn. Dit was dus erg leuk. Het huisje ligt afgelegen van alles, dus we konden langs de rivier klimmen zonder dat er iemand in de buurt was. Verder hebben we gebarbecued wat ook leuk was.

Dag 173/ 179 (week 24)

Op maandag en dinsdag had ik nog gewoon les. Omdat Esther en haar vriend Jens hier waren gingen we op maandag na de lessen de stad in. Het eerste uur waren zij met mij meegegaan naar school omdat ze graag een Boliviaanse universiteit mee wilde maken. Verder hadden we op maandagavond een etentje bij Daniel thuis! Zijn moeder had gekookt en dat was top.

Op donderdag en vrijdag zijn feestdagen, het nieuwjaar van de Aymaras, dus op woensdagochtend vertrokken Daniel en ik weer op vakantie. Dit keer gingen we naar Cusco, in Peru. Op woensdag kwamen we aan bij een 5 sterren resort dat in de Valle Sagrada (heilige vallei) lag. Een erg mooi hotel dat allemaal activiteiten organiseerde. De kamer was erg mooi, er was een inloopkast en een badkamer dat uit 3 delen bestond.

De eerste activiteit wat we deden was met de elektrische fiets over het terrein fietsen. Ik heb al een tijdje niet meer gefietst maar gelukkig niet verleerd en alles kwam goed. Daarna kregen we een rondleiding in het resort, omdat het allemaal inka dingen bevatte. Het was niet heel indrukwekkend dus gingen we door naar de massagebad behandeling. Dit was echt heel raar. Eerst moesten we in een stoel zitten waar allemaal bubbels uitkwamen wat niet eens fijn was, daarna stonden we in een cirkel waar ook bubbels vanuit de bodem van t bad kwamen en dit voelde nog raarder en niet fijn. Daarna was er een jacuzzi waarbij je eigenlijk eerst even in ijskoud water moest zitten, dit hebben wij uiteraard niet gedaan maar de jacuzzi zelf was gelukkig wel normaal en daarna waren er 3 soorten douches; de eerste was normaal, bij de tweede kwamen er vanuit alle kanten pijnlijke scherpe stralen uit de muur en de derde was ook ijskoud, dus overgeslagen. Als finale mochten we nog over wat stenen lopen waarbij er tegelijkertijd koud water uit de muur kwam tegen je benen aan maar ik was er wel klaar mee.

Vervolgens gingen we naar een broodbak workshop, ondanks het resultaat niet erg lekker was, was t wel erg leuk. Ook nog een bierworkshop gedaan. Hier waren nog 2 andere echtparen. Terwijl de gids aan het uitleggen was over t bier vonden wij het veel leuker om met de andere mensen te praten dus dat was wel sneu voor de workshop gever. Wel was het erg gezellig en aan het einde van de avond en kreeg Daniel veel complimentjes over hoe goed zijn spaans wel niet was.

Op donderdag stonden we al vroeg op om naar de Machu Picchu te gaan. We vertrokken met de trein van Urabamba naar Machu Picchu Pueblo. We waren ruim op tijd, dus eerst konden we nog door het dorpje wandelen en wat eten. Om 14 uur mochten we pas naar binnen, dus we besloten om via de trappen naar boven te lopen. Het was best hoog, nog zo een 400 meter omhoog alleen maar traplopen, iets van 2 of 3000 treden geloof ik. Maar het was gelukt. Bij de ingang waren er heel veel mensen die zichzelf als gids aanboden. Ik ben ondertussen best goed geworden in afdingen, afgelopen maandag wilde Jens een bril kopen voor 110 bs, maar ik kreeg hem gelukkig voor 40 bs. Ook hebben we hier een gids voor de helft van de prijs kunnen krijgen. De Machu Picchu zelf was echt heel gaaf, zo een stad boven op de berg. Het uitzicht was ook heel mooi, de foto’s spreken zo wel voor zichzelf.

In de avond gingen we naar Cusco, waar we de vrijdag doorbrachten. Doordat het hier ook een feestweekend is, waren er heel veel dansen. Maar daar zijn we ondertussen wel aan gewend. Wel is het een hele toeristische stad, je kan met babyalpacas en cholitas op de foto en er zijn heel veel kledingstukken waarin staat “100% baby alpaca”, maar als je het navraagt het gewone alpaca is gemengd met katoen. We waren naar twee musea geweest, waar ze eigenlijk niet veel meer hadden dan potten die ergens zijn opgegraven. Wel was het een leuke stad en ‘s avonds hebben we bij een restaurantje gegeten waar we goed mensen konden bekijken, en honden die overal vrolijk rondrennen.

Op zaterdag moesten we ook weer om 4 uur opstaan om op tour te gaan naar de rainbow mountains. Dit is een berg waarbij door het broeikaseffect het ijs is gesmolten, en de kleuren eronder zijn mooi. Ik zal zo wel foto’s uploaden. Onderweg stopte we ergens met de tour om te ontbijten. Later zouden we bij dezelfde plek lunchen, ik hoop niet dat we buikpijn van t eten gaan krijgen want ik vertrouwde t niet helemaal. Maar goed, aangekomen dichtbij de berg moesten we naar boven gaan wandelen. Dit was een wandeling van 4 km en kwam tot 5.200 meter, dus lager dan de andere berg die we hadden beklommen. Ik had gelukkig ook geen last van de hoogteziekte. Je kon de eerste 3 km met een paard doen. Ik mis het paardrijden wel, maar ik had echt geen zin om geld te geven aan deze mensen. Er zaten hele dikke mensen op de pony’s en het was echt heel tragisch. Op de terugweg besloten Daniel en ik ook dat elk moment als er een dik iemand op paard langskwam, we heel hard gaan praten over hoe dik hij of zei is. Hopelijk hebben mensen het gehoord want dit was echt sneu. We hebben het zowel in het Engels als in het Spaans bij alle dikke mensen aangekondigd, dus de boodschap moet toch wel doorkomen.

Enfin, de bergen zelf waren leuk. Alleen veelste toeristisch. Verder ga ik straks even lekker avondeten en dan morgen weer naar huis (met een berg huiswerk). En dan is het alweer mijn laatste week hier!