Dag 1-3

Colombia

Dag 1

Vandaag vertrok ik naar Bogota. Na eerst 3 uur in het vliegtuig te hebben gezeten naar Madrid, moest ik daar overstappen. Eerst nog 20 minuten in een pendelbus, opnieuw door de douane (waar mijn schoen in de controle bleef hangen) en daarna eindelijk en net op tijd aangekomen bij de gate. Vervolgens ging de vlucht verder naar Bogota. Wel lang, 10uur in het vliegtuig. Gelukkig zat ik naast vriendelijke mensen (die geen woord Engels spraken).
Toen mijn mobiel onder de stoel viel ging de meneer naast mij ook heel vriendelijk uitleggen hoe ik in het Spaans kon zeggen dat mijn mobiel was gevallen. Mi movíl cayó. En toen ik de migratie papieren in moest vullen hielp hij gelukkig ook met uitleggen wat er op het papiertje stond (al hielp zijn uitleg niet veel, uiteindelijk zei hij maar gewoon Si, no, no en heb ik het zo maar aangevinkt).

Toen het vliegtuig aankwam in Bogota was het wel te merken dat ik was aangekomen in Zuid Amerika. Het vliegtuig stond eerst een kwartier stil bij de gate, daarna moest iedereen weer zitten omdat het vliegtuig een paar meter naar voren moest. Toen dat uiteindelijk was gebeurd moest ik zo een 3 kwartier wachten voor de migratie (waar de wifi niet werkte). Daar eenmaal doorheen waren er nog 2 controles. Kortom, het schoot niet zo op.

Daarna zag ik eindelijk na 2 jaar Vladimir weer, die mij heel lief kwam ophalen met zijn broertje. We liepen naar de eerste de beste illegale taxi die ons aansprak. Daar kwam meteen het soort Spaanse muziek uit dat je ook bij Narcos kan verwachten. Toen de achterklep open ging bleken er hele grote dure paarse boxen in te zitten. Erg mooi maar nu paste mn koffer amper nog. Haha, oeps.

Dag 2

Nadat ik door de jetlag veelste vroeg wakker was geworden, gingen we ergens ontbijten. Het broertje en neefje was ook blijven slapen in Vladimirs appartement, dus we waren met zn vieren. Daarna gingen we met de taxi naar de bushalte, en daarvandaan naar het centrum van de stad. Ik vond het eigenlijk erg rustig nog. Wel was het opvallend dat er heel veel verslaafde mensen langs de weg lagen te slapen. Op elk stukje groen lag er wel iemand. Heel sneu.

Het centrum was erg mooi. Wel nog rustig zo om 11 uur sochtends. Zo hebben we het plein bezocht waar Pablo en M-19 het parlement hadden vernietigd. Ook gingen we naar het huis van de president, wat erg streng bewaakt was. Er waren checkpoints als je in die straat wilde komen. De huizen waren erg mooi soms. Veel kleuren en graffiti. Verder ligt Bogota tussen bergen in. Het gedeelte waar we nu waren lag vlak aan de rand van een berg, en als je omhoog keek kon je de Favelas zien. Erg sneu, aangezien het gewoon sloppewijken zijn. Maar van een afstandje hadden de huizen wel erg mooie kleurtjes.

In de middag begon het veel meer te leven op straat. Overal kwam muziek vandaan, heel veel straatverkopers (ook in de bus trouwens) en veel mensen. Nog naar het museum van Botero geweest en daarna weer met de bus terug. Onderweg reden we door zuid, een armere wijk met heel veel junks en drugsdealers. Ook waren er veel bedelaars, waaronder uit Venezuela. Heel sneu want er zitten best veel mensen tussen die gewoon goed waren opgeleid met diploma voor hun land een chaos werd. 

Vanaf de bushalte weer met een taxi naar de supermarkt gegaan. De taxichauffeur zigzagde over de weg omdat er allemaal kraters in het asfalt waren. Ook zag hij iemand uit het leger, waar hij even naar toeterde en zn middelvinger naar opstak. Erg normaal.
In de avond moest ik een typisch Colombiaans drankje drinken dat Nectar heet, zodat mijn Spaans hopelijk zou verbeteren wanneer ik wat op zou hebben. Ik vond het heel vies. Het is een soort mix tussen Wodka en Sambuka maar dan drinken ze het puur. Ik hoorde dat gringos dit vaak niet lekker vinden. Toen ik ook zei dat ik normaal witte wijn drink voor het uitgaan vonden ze dat erg bijzonder, maar daar kan ik wel mee leven. 

Dag 3

Vandaag wilde Vladimir en ik Moserrate beklimmen. Daarvoor had ik wel eerst zonnebrand nodig, want die was ik vergeten. Die hadden we in een kleine apotheek gekocht om de hoek. De vrouw was helemaal van haar a propos toen er ineens een blank iemand binnenkwam met een andere soort betaalkaart. Vladimir vertelde dat we de goedkoopste zonnebrand wilde, en die arme vrouw trok alle laadjes open om de prijzen van de zonnebrand crèmes te scannen. En de rij werd maar langer en langer. En toen ik daarna met de pinpas ging betalen had ze geen idee wat voor een soort kaart het was. Maar het was gelukt, ik heb mijn zonnebrand gekregen. Alleen had ik misschien beter niet de goedkoopste kunnen nemen want het smeerde niet zo goed uit. We werden er allebei erg wit van.

Eenmaal bij de Monserrate aangekomen bleken we 2 opties te hebben om naar boven te gaan, de velicular waarbij we 2 uur in een rij moesten staan (en die 2 weken geleden nog een stukje naar beneden neer was gestort) of we konden een uurtje lopen. We kochten een banaan en besloten te gaan wandelen. Toen bleek de wandelroute al gesloten te zijn. We gaven het op en namen maar een taxi naar de stad. (Die bovendien weer erg gevaarlijk reed, op een bepaald moment vlogen we letterlijk omdat de chauffeur zo veelste hard over een bobbel ging). 

We gingen in een erg leuk restaurantje eten. Toen we er achter kwamen dat bij mensen die jarig waren we een gratis “Colombia” sjerp kregen en er een liedje werd gezongen, gaven we door dat we ook jarig waren. Ik denk niet dat ze ons geloofden, er werd niet voor ons gezongen.

Aangezien de achterkant van mijn mobiel kapot is hadden we een missie om een telefoonhoesje te kopen. We hebben wel een overval gezien waarbij 4 politiemensen en een hond de dader achtervolgde, maar een hoesje hebben we niet gezien. Daarna zijn we maar naar de film toe gegaan. We zagen Aquaman, echt een aanrader.